|
Баляда Мітрафана Доўнар-Запольскага
|
|
14.06.1867 – 30.09.1934
|
Народ, які меў сваю дзяржаўнасьць,
мусіць мець яе зноў...
М. Доўнар-Запольскі
Крыжамі нашых продкаў нашы землі
Пазначаны, і гэта – назаўжды.
У курганох былое наша дрэмле
Так, як у Храмах дух жыве сьвяты.
І іншае зямлі для нас ня трэба,
І тут нам жыць, і тут нам паміраць,
І ў мора беларускае – у неба
Глядзець, паліць касьцёр і сумаваць
Па тым, што ўжо ня вернецца нічога
З таго, што страчана, не зьбераглі.
І ты ідзеш, і прад табой дарога
Да могілак, нібы на край зямлі,
Які пазначаны крыжамі продкаў,
І пройдзе час – пазначыцца й тваім.
Цячэ рака, плыве па хвалях лодка
Праз туманы, як праз стагодзьдзяў дым,
Зь якога бачыцца краіна-маці
Прыгожая, бы ў Храме абразы.
І ты шчасьлівы, бо ты бачыш шчасьце
У Беларусі праз агонь сьлязы...
8.XI.2008.
|
|
